Waarom je niet bang moet zijn om eerlijk je mening te geven
Het gebeurde mij regelmatig. Ik vond ergens iets van, maar ik hield m'n mening voor me om de lieve vrede te bewaren. Bang om de ander pijn te doen, verdrietig te maken of aan te vallen. Bang voor ruzie. En dus hield ik het voor me, met als gevolg dat de situatie onveranderd bleef. Ik had onbewust een soort gedoogbeleid waar alleen maar narigheid van kwam.
Van het ene in het andere uiterste
Er zijn twee extremen in het zeggen wat je ergens van vindt en ik ken ze allebei. Heel vroeger flapte ik alles wat ik vond eruit. In m'n pubertijd leidde dat tot veel ruzies, ik was geen gezellige puber. Maar die ruzies losten zich altijd wel weer op en zolang voelde het veilig om door te gaan met m'n ongezouten mening te geven. Dat is in één klap veranderd toen een meningsverschil zo uit de hand liep dat de ander een paar uur verdwenen was om later te vertellen dat dat was om bij het spoor te staan met de gedachte er een eind aan te maken. Dat heeft een enorme indruk op mij gemaakt.
Mijn hart was een moordkuil
Vanaf dat moment durfde ik m'n mening niet meer zo snel te geven. Op m'n werk leerde ik ook om alles wat ik zei heel mooi te verpakken met een grote strik eromheen. Dat lag eigenlijk heel ver bij m'n authentieke zelf vandaan. Eerlijkheid is één van mijn kernwaarden. Ik stopte met het achterste van m'n tong laten zien en ik maakte van m'n hart een moordkuil. Constant op eieren lopen, niet écht leven.
Echt verbinding maken met de ander
Dat is in het afgelopen jaar, toen ik bezig was met de ontwikkeling van mijn BAAS in eigen hoofd programma, gelukkig veranderd. Ik durf m'n mening weer te geven, zij het met veel meer tact dan ik deed in m'n jonge jaren. Eindelijk ben ik weer m'n authentieke zelf en kan ik m'n kernwaarde eerlijkheid weer toepassen in m'n leven. En dus weer echt, écht leven. En weer echt verbinding maken met anderen. Want dat is het, als je je mening voor je houdt, dan verbind je je niet met de ander. Je doet niet alleen jezelf maar ook de ander tekort.
Spelregels
Er zijn wel een aantal spelregels voor het geval je naar aanleiding van dit artikel besluit om ook weer je mening te gaan geven. Zorg ervoor dat je je mening vanuit jezelf geeft. Dé waarheid bestaat niet en jouw visie is niet heilig. Houd het bij je gevoel. Oordeel dus niet. Als jij zo en zo doet, dan voelt dat voor mij alsof... Dan val je de ander niet aan, maar houd je het bij jezelf. Je geeft alleen aan wat het met jou doet en hoe je het graag zou zien. Vervolgens laat je het aan de ander wat diegene ermee doet. Daar heb je namelijk geen invloed op. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn. Je kunt het er ook over eens zijn dat je het niet met elkaar eens bent. En dat is ook oké. Maar dan ben je wel trouw geweest aan jezelf.
Het vreet aan je als je je mening voor je houdt
Want als je je mening voor je houdt dan houd je de situatie in stand en bovendien vreet het aan je dat je er niks van zegt. Waarom laat je steeds zo over je heen lopen? Waarom zeg je niet gewoon dat de ander zich met z'n eigen zaken moet bemoeien? Waarom zeg je er niets van als iemand zich naar gedraagt? Waarom ben je akkoord gegaan met een voorstel waar je het eigenlijk niet mee eens bent? Waarom?
Oefenen totdat het lukt
En nu weet ik dat er nog een extra effect is en dat is dat je die situaties steeds weer op je bordje blijft krijgen, net zolang totdat je het hebt leren oplossen. Net zolang totdat je wél je mening hebt gegeven en je grenzen hebt aangegeven. Omdat het leven niets meer dan een leerschool is. Je mag net zo lang oefenen totdat je het goed hebt gedaan. En dan komt een soortgelijke situatie misschien nog een keer voorbij om zeker te weten dat je het echt hebt geleerd en doe je het dan weer goed, dan stopt het.
Obstructie van het leerproces
En voelt de ander zich toch aangevallen? Ondanks dat je je aan alle spelregels hebt gehouden? Dan is dat van de ander. Die is hier ook om te leren, net als jij. Gun die ander dat leerproces. Je mening voor je houden is als je het zo bekijkt ook nog obstructie van het leerproces van de ander... Als je je herkent in het verhaal en als je ook vrijer wilt leven en gelukkiger wilt zijn, bekijk dan de gratis masterclass 'een UIT-knop voor je brein'.
