De zin van het leven
Wat is de zin van het leven? Wat doe ik hier? Is dit alles? Dit soort vragen moeten er al geweest zijn zolang er mensen zijn. Ik heb dit soort vragen niet dagelijks, maar er zijn regelmatig periodes in m'n leven geweest waarbij dit soort vragen nadrukkelijker aanwezig waren dan anders. Achteraf waren dat periodes waarin ik in een veranderingsfase zat. De eerste keer was toen ik officieel net volwassen was en de tweede keer toen ik, begin 40, een burnout kreeg. Is dit nu later?
Is het toeval dat Stef Bos het nummer 'is dit nu later' uitbracht in het jaar dat ik 18 werd? De tekst greep me meteen. Dit was precies hoe ik me voelde: Wij geloofden in de toekomst, want de meester had verteld "Jullie kunnen alles worden, als je maar je huiswerk kent Maar je moet geduldig wachten tot je later groter bent" Is dit nu later Is dit nu later, als je groot bent Een diploma vol met leugens, waarop staat dat je volwassen bent Is dit nu later Is dit nu later, als je groot bent Ik snap geen donder van het leven Ik weet nog steeds niet wie ik ben Is dit nu later We spelen nog verstoppertje maar niet meer op het plein En de meesten zijn geworden wat ze toen niet wilden zijn Wij zijn allemaal volwassen, wie niet weg is, is gezien En ik zou die hele chaos nu toch helder moeten zien Maar ik zie geen hand voor ogen en het donker maakt mij bang Mama mama, kan het licht aan op de gang Als je later groter bent
Als kind heb je dromen over hoe je leven eruit zal zien. Je speelt vadertje en moedertje, kappertje, kantoortje, schooltje. Mijn vriendin en ik speelden ook ABBA'tje. Dan waren wij Agnetha (ik) en Anni-Frid (mijn vriendin). Wat waren dat heerlijke tijden! Met het toenemen van de verantwoordelijkheden (zo na de brugklas) verdween ook de onbevangenheid. Langzamerhand druppelde de werkelijkheid binnen. Schooltje? Als leraar verdien je niet zoveel hoor. Kappertje? Jij met je VWO? Moedertje? Ja prima, maar dan wel naast een goedbetaalde baan. Worst
Als kind kregen we toch eigenlijk steeds weer een andere worst voor onze neus? Na de kleuterschool, dan zou het beginnen, maar op de lagere school was daar weer de middelbare school. En ondertussen moesten cijfers ons vertellen hoe we ervoor stonden in onze reis naar dat grote einddoel. Als we maar goede cijfers haalden dan kwam het wel goed. En na de middelbare school gingen we nog weer verder leren. Het leek allemaal te leiden naar een bepaald punt, een eindbestemming, iets waar we naartoe werkten. Deelnemen aan de wereld
En toen was ik afgestudeerd. Ik mocht gaan deelnemen aan de echte wereld! Het startbewijs was binnen! En toen ging ik hypotheken verkopen en moest ik targets halen. Want als ik die zou halen... En die haalde ik. Al die tijd had ik het gevoel dat het dan nu eindelijk wel eens zou gaan gebeuren. Dat het succes waar je vanaf de kleuterschool zo hard voor hebt gewerkt eindelijk daar is. En dan ben je er ineens
En dan op een dag, ik was begin 40, was het er! Ik had het bereikt! En het voelde eigenlijk niet anders dan anders. En dat stelde me teleur. Dagelijks werkte ik me helemaal rot en de werkdruk en de stress stegen in de crisisjaren naar ongekende hoogten in hypothekenland. En toen stortte ik in, omdat ik tot de conclusie kwam dat ik voor de gek gehouden was, dat ik mezelf voor de gek heb gehouden. Hoeveel mensen zijn er niet die sparen en sparen voor later, voor hun pensioen, die er nooit van kunnen genieten. Omdat ze die leeftijd helemaal niet halen, of omdat ze tegen die tijd uitgeput zijn van een leven lang hard werken. Het leven is geen reis
Het leven is geen reis, het heeft geen eindbestemming waar je kostte wat kost naartoe moet omdat dan alles beter wordt. Voor veel mensen is dit toch de realiteit. Als ik maar een groter huis heb, een grotere auto, dan word ik vast gelukkig. Of die baan... Of die man... Aan het eind gaan we allemaal dood. Bezittingen kun je niet meenemen. Muziek
We hebben het gewoon nooit begrepen... Het leven is namelijk meer een muzikaal iets, een muziekstuk of een dans. Bij een muziekstuk gaat het niet om het einddoel, om de finale. Het gaat om de muziek van het hele stuk. En bij dansen ben je ook niet onderweg naar een bepaalde plek in de ruimte. Het gaat om de dans. Het gaat er in het leven dus om dat je leeft! Geniet, van alles wat je hebt, van alles wat je bent, van de mensen in je leven, van het leven zelf en sta niet teveel stil bij alles wat je niet bent en niet hebt. Dromen mag, maar vergeet niet om te dansen. Zo mooi als je kunt...
