De vakantie staat voor de deur
Onze vakantie staat voor de deur. Nog anderhalve week te gaan. Ik ben nog druk bezig met allerlei bezigheden voor Hoofdregisseur. Dat moet gewoon door kunnen draaien als ik op vakantie ben. Op de 1-op-1 coachings na dan. Dat zou wel kunnen vanaf m'n bedje aan het zwembad, of vanuit de stacaravan, maar dat doen we toch maar niet. Even afstand nemen van je werk is namelijk heel gezond. Tegenwoordig vind ik m'n werk fantastisch, dat scheelt een hoop. Dat is niet altijd zo geweest. En dan kijk je helemaal het hele jaar uit naar die welverdiende vakantie. Daarin schuilt meteen een belangrijk gevaar. Vakantiefilm
Doordat ik zó aan vakantie toe was, was ik er ook ver van tevoren al mee bezig in m'n hoofd. Het moest ook goed geregeld zijn allemaal, want zo vaak gingen we niet op vakantie. Ik had altijd de hele vakantiefilm al wel 10 keer afgespeeld, nog voordat we überhaupt vertrokken waren. Dan had ik al een beeld van hoe het er op onze bestemming uit zou zien, wat we allemaal zouden doen, hoe de accommodatie zou zijn. Het weer was natuurlijk altijd prachtig en iedereen altijd goedgemutst en vol goede zin. Er zou niks tegenzitten en we leefden nog lang en gelukkig. Zoiets. Heel praktisch op zich, want ik kon precies visualiseren wat we allemaal mee moesten nemen. Gewoon de film even afspelen. En dan was het zover
De hele nacht voor vertrek deed ik geen oog dicht, want misschien waren we toch nog iets vergeten in te pakken of te regelen. En die film draaide steeds maar weer. Steeds als ik in slaap dreigde te vallen dacht ik: "och, ik sliep bijna...". Doodvermoeid begonnen we dan aan een reis van een kilometer of 13 à 1400. Soms nog voordat we op de snelweg zaten nog even snel weer terug naar huis, want misschien was een jas ook nog wel verstandig om mee te nemen. Mijn film en de werkelijkheid
Onderweg begon de werkelijkheid vaak al wat verschillen te vertonen met de film die ik vooraf van de vakantie gemaakt had. Dan hadden we een afslag gemist of stond er een kilometerslange file. Of er zaten ineens ruziënde of zeurende kinderen op de achterbank. Hé in mijn film waren ze lief een filmpje aan het kijken, tegenvaller. In werkelijkheid kwam dat filmpjes kijken erop neer dat ik achterstevoren op m'n stoel zat om dat ding te bedienen, want ze snapten het niet of konden het niet lezen. Eenmaal op de plek van bestemming
Eenmaal op de plek van bestemming aangekomen begon het allemaal helemaal scheef te lopen in vereglijking met m'n film. Het was bloedheet, onze plek viel tegen en de vouwwagen moest nog worden opgezet. De kinderen zouden naar het zwembad, maar daar bleek je niet met een gewone zwembroek in te mogen, dat moest zo'n strak geval zijn en die had m'n zoon niet. Helpen met het opzetten van de vouwwagen? Nee, liever niet. Maar mam, waar zijn m'n slippers, waar is m'n Nintendo, wanneer gaan we nou eten? Eindelijk
En dan is het eindelijk de eerste echte vakantiedag. Eindelijk bij het zwembad liggen met m'n boek. Eenmaal daar aangekomen bleken alle ligbedjes bezet, want er waren handdoekenleggers actief. De kinderen willen, als we eindelijk allemaal een plekje hebben, dat we komen zwemmen, ja ik ook. En dan ben je in het zwembad en dan is het druk! Je kunt nog geen slag doen, want dan kom je tegen iemand aan. Maar buiten het water is het eigenlijk toch ook te warm en alle parasols zijn al bezet. Regen
Dan komt het onvermijdelijke moment waarop je 's morgens wakker wordt van de regen die op de tent tikt. Tja, dat had ik dan ook niet ingecalculeerd. Ik zat dan werkelijk uren te zoeken naar een site die voorspelde dat het niet lang zou duren die regen. Alsof het met regen niet ook hartstikke leuk kan zijn. Geen film meer voor mij
Waar ik naartoe wil? Dat ik dit tegenwoordig niet meer doe. Geen film van de vakantie in m'n hoofd. Ja, als we weer terug zijn. En onbevangen op vakantie gaan. Alles tegemoet treden alsof je een klein kind bent. Dat leidt soms ook tot onaangename verrassingen, hoor. Want je vergeet dingen en je mist informatie. Maar wat ís het lekker! Je verwonderen over alles wat je tegenkomt. Proberen het beste te maken van de files en de regen en de drukte. Geen tegenvallers in de zin van beelden die heel anders blijken te zijn. Peace begins where expectations end. Rust begint waar verwachtingen stoppen. Zó waar! Probeer jij het ook eens? Weinig plannen, geen verwachtingen. Gewoon het avontuur tegemoet. Want tegenvallers zijn achteraf mooie verhalen. Dat zie je maar weer...
