Conflict vermijden is slecht voor je
Conflict is spannend en lastig. Conflict vermijden is alleen niet de beste oplossing. Omdat het niet gemakkelijk is om je mening te geven, of om uit te spreken waar je mee zit houd je het voor jezelf, slik je het in. Het is namelijk wel zo prettig om de rust en de vrede te bewaren. Dan gebeuren er geen dingen waarover je geen controle hebt. Dan voelt het voor nu lekker veilig. Ik ben er steeds meer van overtuigd geraakt dat je hier zowel op de korte als op de lange termijn niet goed aan doet. Zowel voor jezelf als voor de ander als voor de relatie is het beter om uit te spreken waar je mee rondloopt. Opgekropte emoties en weggestopte meningen kunnen je letterlijk ziek maken. Bovendien komt het je relatie met anderen op de lange termijn niet ten goede.
Als je je niet uitspreekt om de vrede te bewaren start je een oorlog in jezelf
Dit is een quote die deze week mijn aandacht trok. Toevallig (?) speelt dit op dit moment een rol in mijn privéleven, maar ook bij een aantal van mijn coachklanten. Gek hoe dat dan blijkt te werken. De buitenwereld spiegelt mij altijd waar ik zelf op een bepaalde manier ook mee bezig ben. Dat is voor iedereen trouwens het geval, maar dat is een heel ander onderwerp. Volgende keer...
Hoogoplopende ruzies
De afgelopen weken hebben we hier thuis enorm hoog oplopende ruzies. Als je vaker mijn blogs leest zal het je niet verbazen dat dit vooral met mijn zoon van 19 is. Hij schopt tegen onze grenzen aan en laten we zeggen dat hij mijn temperament heeft, waardoor het er niet bepaald zachtzinnig aan toe gaat. Er is een tijdje geweest dat ik dit soort situaties ging vermijden door maar niets te zeggen. Dat gedoe en dat geschreeuw en al die emoties over en weer, daar had ik even geen zin in.
Conflict vermijden is slecht voor je gezondheid
Maar als je dat dus doet, start je een oorlog in jezelf. Dat hebben zowel mijn man en ik als mijn zoon enorm gemerkt. Ik werd onrustig als we met z'n vieren aan tafel zaten, bang dat er ruzie zou komen. Ik ergerde me aan bepaald gedrag, aan bepaalde uitspraken, maar ik zei er niks van. Dan hoefde het in elk geval even niet zo te knallen. Ondertussen werd ik wat somberder, was m'n inspiratie weg en was ik moe. Mijn man heeft lichamelijke klachten, die heeft thuis al helemaal niet geleerd om ruzie te maken en je gevoel te uiten. Dus bij hem uit het zich zo. Dat is natuurlijk niet objectief vastgesteld en de huisarts stelt alles in het werk om een fysieke oorzaak te vinden en dat is goed, maar ik ben ervan overtuigd dat onderdrukte gevoelens een rol spelen.
Stress als veroorzaker van ziekte
Een hele tijd geleden heb ik de documentaire HEAL gezien. Daarin gaat het ook over stress als veroorzaker van ziekte. En dat kan stress zijn in de vorm van giftige stoffen in voeding, in de lucht, door straling, maar ook geestelijke stress. Je gedachten kunnen ook giftig zijn voor je lichaam. Juriaan Galavazi is een huisarts die hier een boek over heeft geschreven (van klacht naar kans). Hij vraagt zijn patiënten altijd: "Als je lichaam nu eens veel meer wijsheid heeft dan jij, wat zou je lichaam je nu dan willen vertellen?" En dat kan van alles zijn. Van rust nemen tot je authentieke zelf zijn. Heerlijke invalshoek vind ik dat. Superinspirerend. Een vriendin van mij werkt in een huisartsenpraktijk als doktersassistente en ook zij is ervan overtuigd dat lichamelijke aandoeningen vastgezette emoties en blokkades zijn. Ze heeft grote moeite met de symptoombestrijding in de vorm van heftige medicijnen wat we als normaal zijn gaan beschouwen.
Soms moet het eerst flink donderen voordat de zon kan schijnen
Alle reden dus om van je hart geen moordkuil te maken. Wat weer iets heel anders is dan alles er maar ongefundeerd en zonder zelfreflectie uit te gooien. Zorg ervoor dat je met een open mind de discussie aangaat. Dat je bereid bent om ook naar jezelf te kijken, om het vanuit het gezichtspunt van de ander te bekijken, om de ander te begrijpen. Ontstaat er toch een ruzie waarin het hard om hard gaat? Weet dan dat (bijna) niemand aanvalt om aan te vallen. Elke aanval is een verdediging (vaak uit angst om iets te verliezen). Probeer geen dingen te zeggen die je niet meent (moeilijk) en als je dat toch doet, kom er dan later op terug. Het is ook helemaal niet erg als het even een keer flink knalt. Soms moet het eerst flink donderen voordat de zon weer kan schijnen.
Je raakt jezelf en de verbinding met de ander kwijt
Als je altijd je gevoel en je mening inslikt kun je niet alleen letterlijk ziek worden, maar je raakt ook de verbinding met zowel jezelf als met de ander kwijt. Wat is een relatie of een vriendschap waard als het gebaseerd is op oppervlakkigheden en op illusies? Ben je bang om iemand kwijt te raken als je je ware gevoel uit? Is dat dan zo heel erg? Was het dan sowieso niet gebaseerd op een illusie? Weet dat jij het belangrijkste bent wat je hebt op deze wereld. Sterker, je bent het enige wat je daadwerkelijk hebt. Waar je altijd op terug zou moeten kunnen vallen. Houd van jezelf! Ik weet dat dat vaak verward wordt met egoïsme, maar pas als je van jezelf houdt kun je je echt verbinden met een ander.
We leren en groeien er lustig op los
De ruzies in huize de Jonge zorgen in elk geval voor verbinding, voor bewustwording van oude patronen die diep ingesleten waren door opvoeding en cultuur. We pakken er allemaal uit wat op dit moment aansluit bij onze ontwikkeling en we weten dat het veilig is om onze authentieke zelf te zijn. Elke mening, elk gevoel mag er zijn en mag geuit worden. Daar leren en groeien we allemaal van. Ben je naar aanleiding van dit verhaal nieuwsgierig geworden wat ik voor je kan betekenen in jouw eigen leer- en groeiproces? Bekijk dan eens het cursusaanbod op de website. Een coachgesprek behoort ook tot de mogelijkheden.
