Waarom ben ik zo somber?
Het voelt alsof iemand het licht heeft uit gedaan en je het lichtknopje niet kunt vinden. Je zit op de glijbaan, op weg naar beneden en je kunt niet meer kunt stoppen, laat staan terug naar boven. Er zijn van die dagen dat je je zo voelt. En als je niet uitkijkt veranderen die dagen in weken en de weken in maanden. En de prangende vraag is 'waarom ben ik zo somber?' en 'hoe kom ik er zo snel mogelijk weer van af?'.
Het sombere gevoel wordt sterker
Puur de zoektocht naar het antwoord op die vragen zorgt ervoor dat je sombere gevoel nog sterker en overheersender wordt. Want het is niet goed dat je somber bent. Dan moet er toch iets met je aan de hand zijn. De norm is dat je vrolijk en gelukkig bent. Dat heerlijke gelukkige gevoel is verslavend. En als het er niet is dan ga je er als een drugsverslaafde als een malle naar op zoek.
Waarom ben ik zo somber en hoe kom er van af?
Je focus ligt dus op somberheid. Waarom ben ik zo somber en hoe kom ik er van af? Je brein gaat daarop door associëren, want dat is wat je brein doet. Er komen dus steeds meer sombere gedachten en je voelt je steeds somberder. In de wereld om je heen zie je vooral dingen die je somberheid verder versterken omdat je wereld spiegelt wat er zich in jou afspeelt. Je kijkt door een bril van somberheid naar de wereld.
De dingen die ik mezelf vertelde
Zo was ik laatst in de twijfelstand geschoten over mezelf, m'n bedrijf, m'n berichten, m'n blogartikelen, alles eigenlijk. Ik vertelde mezelf dingen als 'wie ben jij nou helemaal' en 'er zit niemand op jou te wachten'. En in m'n realiteit zag ik ineens overal nare opmerkingen op m'n berichten voorbij komen die naadloos aansloten bij wat ik zelf ook al dacht. Opmerkingen als 'het is net of jij je superieur voelt en die domme mensen vertelt hoe het moet'.
Waarom ben ik zo somber? vroeg ik me hardop af
Door deze combinatie van gedachten en 'zie je nou wel' gebeurtenissen was ik op de glijbaan beland en leek ik er niet meer van af te kunnen. Waarom ben ik zo somber? vroeg ik me hardop af in de auto en op dat moment hoorde ik de tekst van het übervrolijke nummer 'Dromendans':
Soms zit het even tegen
Geen zonneschijn maar regen
Soms heb je van die dagen
Iedereen heeft iets te klagen
Ga dan niet zitten treuren
En laat iets moois gebeuren
De wereld kan zo mooi zijn
Elke dag heeft nieuwe kansen
Dus sta op kom met me dansen
Neerwaartse gedachtenspiraal
En toen brak de zon weer door. Ik zag ineens waar ik mee bezig was. Ik was op de glijbaan gestapt en had het met m'n gedachten steeds erger gemaakt. De focus stond op standje somberheid. Die ochtend was ik gewoon verder gegaan met de neerwaartse gedachtenspiraal waar ik de dag daarvoor gestopt was. Elke dag heeft nieuwe kansen hoorde ik op de radio. En ik moest denken aan mijn lievelingssport volleybal.
Elke dag heeft nieuwe kansen
Elke set gaat tot 25 en dan begint er een nieuwe set en die begint gewoon weer met 0-0. Ook al verlies je de eerste set met 25-3, in de tweede set staat de teller weer op 0 en kun je rustig met 25-3 winnen. Dat is in het volleybalspelletje voor een groot deel een mentale kwestie. En zo is het in het leven ook. Elke dag staat de teller weer op nul en heb je een nieuwe kans. Je hoeft van mij zelfs niet eens te wachten op een nieuwe dag. Een nieuwe minuut keur ik ook goed.
Waar je op focust groeit
En wat er dan in je hoofd gebeurt is heel bijzonder. Je brein lijkt te denken 'Oh, we staan blijkbaar nu weer in standje positief en vrolijk' en gaat vervolgens daar bewijs voor zitten aanleveren. En voor je het weet zit je weer in de lift omhoog. Ik realiseer me dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is. Het is mijn werk, maar zelfs ik raak weleens verdwaald in m'n hoofd. Ik heb praktische tools ontwikkeld om je te helpen het piekeren te stoppen. Ik vertel je hier meer over in de gratis masterclass 'een UIT-knop voor je brein'. Klik hieronder om je aan te melden:
