Ik durf geen fouten te maken

Het lijkt wel een vorig leven, ik werkte als hypotheekadviseur (echt, haha...) en ik maakte nooit fouten. Tenminste, daar was ik van overtuigd. Ik legde de lat ongelooflijk hoog voor mezelf en voor anderen. Altijd dacht ik dat het beter was als ik alles zelf deed, want dan gebeurde het tenminste goed. Als ik de touwtjes maar in handen had dan kon er niks fout gaan. Een enorme perfectionist en controlfreak was ik. Vreselijk... want fouten maken zou verplicht moeten worden.

Controledrang en perfectionisme zorgen dat je verkrampt leeft

Als ik nu terug denk aan die tijd dan krijg ik een gevoel van verkramping, alsof je nauwelijks adem krijgt en niet vrijuit durft te leven. Ik was altijd op m'n hoede en probeerde overal de controle over te krijgen. Om gek van te worden. Het ging bij mij echt heel ver. Zo zat ik een keer in de organisatie van een evenement op de school van de kinderen. Ik voelde me zo verantwoordelijk dat ik ging controleren of iedereen wel had gedaan wat 'ie had toegezegd. Ik moest en zou zeker weten dat alles perfect werd. Op school vonden ze het fantastisch om mij erbij te hebben, maar voor mij was het vreselijk. Wat een stress...

Iedereen maakt fouten

Langzamerhand ontstonden er kleine scheurtjes in het beeld van mezelf dat ik nooit fouten maakte. Steeds vaker werd ik zowel op m'n werk als daarbuiten gewezen op mijn fouten. En dat nam ik niet licht op kan ik je vertellen. Hele drama's werden dat in m'n hoofd. Hoe had het kunnen gebeuren? Hoe moest het nu verder? Zou het ooit nog goed komen? Wat zouden anderen wel niet van me vinden? Maar het ergste was wat ik van mezelf vond. En dat was niet veel goeds. Anderen mochten fouten maken, maar ik niet...

Dikke identiteitscrisis

Het was het voorzichtige begin van een burn-out en een depressie. De burn-out doordat ik jarenlang zo idioot bezig was geweest om alle ballen in de lucht te houden (stel je voor dat er eentje valt, dan zou de wereld vergaan). De depressie doordat ik geen idee meer had wie ik was nu ik ook fouten bleek te maken. Want als je fouten maakt, ben je dan nog wel de moeite waard? Alles leek langzamerhand uit elkaar te vallen. M'n kind bleek ook nog 'ns niet perfect te zijn, want die bleek toch geen VWO materiaal te zijn. En het pad dat ik voor 'm had uitgestippeld bleek niet zijn pad te zijn. Er volgde een hele moeilijke periode van leren loslaten.

Wat is het ergste dat er kan gebeuren?

M'n psycholoog leerde me om mezelf steeds de vraag te stellen, 'wat is het ergste dat er kan gebeuren?' Wat gebeurt er als ik dit niet doe of als ik het minder perfect doe? Wat gebeurt er als ik het haar van m'n dochter niet perfect invlecht en als ze met een vlek in haar jurkje naar school gaat? Wat gebeurt er als ik niet de vergeten lunch van m'n zoon naar school ga brengen? Wat gebeurt er als ik een keer niet precies binnen de lijntjes kleur? Als ik me een keertje niet precies aan de regels houd?

De wereld vergaat niet

Dus bracht ik de lunch van m'n zoon niet naar school. Dat was wel even wennen, voor ons allebei. Wat was het ergste dat er kon gebeuren? Dat 'ie honger zou krijgen. Maar hij zou het wel overleven. Hij zou pissig zijn op mij, maar hopelijk ook op zichzelf, hij had z'n brood zelf op het aanrecht laten liggen. En van de honger zou hij leren om het niet weer te vergeten. Hij bleek wat hardleers te zijn, maar dat terzijde. Na een stuk of vijf keer viel het kwartje wel.

Je ontneemt jezelf en anderen de kans om te leren

Als je fouten maakt groei je, tenminste als je ze onder ogen durft te zien, durft toe te geven en ervan durft te leren. Wat ik eerst als zwakte zag, zie ik nu juist als superkrachtig. Want je moet het durven, fouten maken en toegeven. Laat ook je kinderen volop fouten maken, laat ze ervan leren en vertel ze dat het niet erg is, als je ze maar onder ogen ziet en ervan leert. Als je altijd je kinderen voor fouten aan het behoeden bent dan ontneem je ze de kans om te leren. Natuurlijk is fouten maken niet leuk, maar van niet leuk leer je wel! En zo word je een steeds betere versie van jezelf.

Leef vrijuit en schaam je nergens voor

Het lukt mij steeds beter om me volledig vrij te voelen en dat voelt fantastisch. Zo kwam ik in onze vakantie nog al vallend een nachtclub binnen. Er bleek een onverlicht afstapje te zijn vlak na de deur. Geen schaamte, gewoon gaan staan en weer door. Staat er nog niemand te dansen maar is de muziek helemaal leuk? Gewoon gaan. Ben je ineens tijdens een LIVE webinar per ongeluk in beeld met je lelijke leesbril op? Gewoon benoemen, om jezelf lachen en doorgaan. Ik ben goed genoeg, ook als alles niet perfect gaat. Misschien juist wel juíst dan, het maakt me namelijk een veel leuker mens! Als je je herkent in het verhaal en als je ook vrijer wilt leven en gelukkiger wilt zijn, meld je dan even aan voor de gratis masterclass 'een UIT-knop voor je brein'.